پس در اين دريا كشتى خود را ايمان و بادبان آن را توكّل قرار بده و توشه سفرت تقواى الهى باشد، پس اگر نجات يافتى، از رحمت خدا بوده و اگر هلاك شدى بواسطه گناهت بوده است.
اى پسرم اگر در كوچكى تربيت شوى و نفع آن را در بزرگى خواهى يافت، اى پسرم چنان از خداوند خوف داشته باش كه اگر نيكى جنّ و انس را در پرونده خود داشته باشى باز هم از عذاب الهى بيمناك باشى و چنان به خداوند اميدوار باش كه اگر در قيامت پرونده ات به مقدار گناه جنّ و انس سنگين باشد، باز هم به غفران الهى اميد داشته باشى.
پسرش گفت: پدر جان، چطور چنين چيزى ممكن است؟ من يك قلب بيشتر ندارم! لقمان گفت: اى پسرم اگر قلب مؤمن را بيرون بياورند و بشكافند در آن دو نور يافت مي شود، نور خوف و نور رجاء كه اگر آن دو را وزن كنند، دقيقا با هم يكسان و هم وزن است و ذرة المثقالى تفاوت ندارد، اى پسرم به دنيا مايل نباش و قلب خود را مشغول آن مكن، چون آفرينش هيچ چيز براى خداوند از آفرينش دنيا آسانتر نبوده، نمي بينى كه خداى عزّ و جلّ ثواب مطيعان را در نعيم اين دنيا قرار نداده و عقوبت معصيتكاران را نيز در بلاهاى دنيوى مقرّر نفرموده؟ از امام صادق (ع) نقل شده: از وصاياى لقمان به پسرش (ناتان) اين است كه به او گفت: اى پسرم سلاح تو در برابر دشمنى كه قصد مقابله با او را دارى مدارا و اعلام رضايت از اوست و هرگز از او دورى نكن، چون تو را حقير يافته و بر تو جرأت مي ورزد.
نظرات شما عزیزان: